#MeToo laat Welzijnssector niet onberoerd

Grensoverschrijdend gedrag is ook in de welzijn- en gezondheidszorg allesbehalve een nieuw probleem in Vlaanderen. Onze #MeToo hebben wij al gehad. In het verleden is immers gebleken dat verschillende welzijnsorganisaties met deze problematiek geconfronteerd werden. Weliswaar op kleinere schaal maar het beleid werd genoopt om formele en duidelijke richtlijnen te formuleren. En voor de nodige ondersteuning te zorgen. Agressie en seksueel grensoverschrijdend gedrag mag niet en kan nooit. Daarom heb ik reeds eind 2015 het nieuw Nationaal Actieplan Gendergerelateerd Geweld 2015-2019 opgebouwd volgens de principes van het verdrag van Lissabon en is voor de eerste maal  een hoofdstuk seksueel geweld toegevoegd met maatregelen van alle verschillende overheden.

https://www.seksueelgeweld.be.

http://www.elkesleurs.be/nieuws/nationaal-actieplan-ter-bestrijding-van-...

Tijdens onze gedachtewisseling met de minister van Welzijn over deze thematiek in de Commissie Grensoverschrijdend Gedrag is gebleken dat er veel goede praktijken zijn. Deze zullen dan ook verdergezet worden. De opgebouwde expertise kan perfect met andere beleidsdomeinen zoals Sport en Cultuur gedeeld worden.      

Een goed beleid begint met de erkenning van de slachtoffers en met de uitrol van concrete initiatieven. Slachtoffers hebben behoefte om over hun misbruik te praten, ook als de feiten bv. verjaard zijn of als er geen schade meer kan worden vergoed, hebben slachtoffers behoefte om over het misbruik te praten. Een “sorry-voor-alles” werkt helend en is gepast voor het verwerkingsproces.

Met het Kwaliteitsdecreet van 17 oktober 2003 werden alle zorgvoorzieningen gevat en verplicht om een beleid over grensoverschrijdend gedrag uit te schrijven met daarbij oog voor preventie, risicoanalyse, opvolging en verplichte melding. Dat beleid richt zich op machtsrelaties tussen cliënt en hulpverlener maar ook tussen cliënten en hulpverleners onderling. Aanpak van grensoverschrijdend gedrag is sindsdien verankerd in de kwaliteitsnormen. Een andere norm die men mee heeft opgenomen, is het bewijs van goed gedrag en zeden, dat hulpverleners en vrijwilligers moeten kunnen aantonen. Het Agentschap Zorg en Gezondheid staat in voor de notificatie van meldingen/klachten over grensoverschrijdend gedrag. De Zorginspectie gaat over tot onderzoek en kijkt na of er juridische stappen kunnen gezet worden.    

Daarnaast heeft de Vlaamse overheid het meldpunt 1712 uitgebouwd. Burgers kunnen daar bellen bij vragen over geweld, misbruik en kindermishandeling. CAW’s en vertrouwenscentra kindermishandeling worden ook in dit verband ingezet. Het meldpunt is echter nog niet voldoende gekend en bekend. Maw. het meldpunt zou meer ruchtbaarheid moeten krijgen bv. in de media, naar analogie van de zelfmoordlijn. Maar de media, ook de vrouwelijke vertegenwoordigers ervan staan echter niet te springen voor verplichte vermeldingen van nog meer noodnummers. En dat is een gemiste kans. Het Vlaams Parlement kan hier wel een voortrekkersrol innemen.

We hebben de chatbox www.nupraatikerover.be. Er zijn sensibiliseringscampagnes opgezet om onder andere ouderenmis(be)handeling aan te kaarten. Sensoa heeft een vlaggensysteem ontwikkeld om seksueel gedrag in te schatten en bij uitbreiding hiermee gepast te leren reageren. 

Onlangs opende de, door mij geïniteerde, pilootcentra “Zorgcentrum voor opvang na seksueel geweld” oa. te Gent, waarbij multidisciplinair, dus zowel medische, paramedisch en psychologishe zorgverlening als politionele en forensische hulpverlening wordt verleend.

Er zijn veel initiatieven. Het komt erop aan om goed samen te werken, het vlaggensysteem verder te implementeren in de verschillende sectoren en de bekendheid van ons noodnummer 1712 te verhogen.  

De volledige rapportage van deze gedachtewisseling, leest u http://docs.vlaamsparlement.be/pfile?id=1354830.