Meer nazorg na abortus provocatus?

Moet de overheid meer doen voor vrouwen bij vrijwillige zwangerschapsafbreking of abortus provocatus? Volgens de minister wordt er al veel gedaan. Onderzoek toont aan dat een zwangerschapsafbreking in de meeste gevallen een normale verwerking kent. Vooral bij vrouwen die vooraf een goed beslissingsproces hebben doorlopen. Hulpverleners van abortuscentra staan vrouwen bij door rust te brengen en de nodige informatie te voorzien. Zij staan ook stil bij andere mogelijke problemen (o.a. relatieproblemen) en verwijzen door naar gerichte, gespecialiseerde hulp indien dit nodig zou zijn. Anderzijds is het taboe rond vrijwillige zwangerschapsafbreking nog veel te hoog in Vlaanderen, wat het verwerkingsproces niet helpt.

De aanleiding van mijn vraag is onder andere een van de getuigenissen waarbij men na vrijwillige zwangerschapsafbreking en een goed doorlopen beslissingsproces, nog steeds kampt met een bepaalde kwetsbaarheid en aanhoudende emotionele problemen met blijvende, negatieve gevoelens. Wat is er misgelopen en wat kon zij verder nog doen?.

Volgens de minister kan men heden terug contact opnemen met het abortuscentrum voor een extra gesprek om samen naar die hulp te zoeken die noodzakelijk is en waar men daarvoor terecht kan. Ook binnen vzw Fara, een luister- en informatiepunt rond zwangerschapskeuzes, zijn er uitgebreide contactmogelijkheden (chat, e-mail, telefonisch,..) die gebruikt kunnen worden. Natuurlijk is de vertrouwde huisarts en/of gynaecoloog een mogelijke blijvende hulplijn.

Op dit moment zijn er geen cijfers die ons aangeven hoeveel patiënten (extra) psychologische begeleiding nodig hebben bij vrijwillige zwangerschapsonderbreking. Cijfermateriaal is nodig om eventueel een nieuwe beleidslijn uit te tekenen. Want de uitwerking van een degelijke begeleiding en een gegarandeerde nazorg zou veel leed kunnen besparen.

Voor de volledige vraag, zie http://docs.vlaamsparlement.be/pfile?id=1446188;

Vanwege Elke Sleurs